سرودههای بیگمان حافظ، مؤسسهٔ انتشارات امیرکبیر، چاپ اوّل، تهران، ۱۳۸۶. ۱۳۸۶ - لیموناد، در ماهنامه هفت، شماره ۴۴، بهمن ۱۳۸۶ ترجمه: مجید مصطوفی. ۱۳۸۰ - رابطه، برگزیده آخرین داستانهای ریموند کارور، ترجمه: حمید یزدانپناه، انتشارات آتیه. حسن، رهبری فرقهٔ اسماعیلیه را بر عهده گرفت؛ خواجه نظامالملک، سیاستمداری بزرگ شد؛ و خیام، شاعر و اندیشمندی گوشهگیر شد که در آثارش اندیشههای نو و دلهره و اضطرابی از فلسفهٔ هستی و جهان وجود داشت. در زمان تواین ترجمه فیتز جرالد از اثر خیام، بیاندازه مشهور شده بود، چون روح تقدیر و تقدیرگرایی، قرن نوزدهم میلادی را فراگرفته بود. و چون متوجه شد که من او را شناختهام، به درون مدرسه رفتن تن درداد. مسلم است که خیام در رسالههایش از وجود پاسخهای منفی و موهومی در معادلات آگاهی نداشتهاست و جواب صفر را نیز در نظر نمیگرفتهاست. غلامحسین مراقبی گفتهاست که خیام در زندگی زن نگرفت و همسر برنگزید. چفیه یکی دیگر از سر پوشهای مردان ایل ملکشاهی است که عموماً وارداتی بوده و در اشکال مختلف مانند سفید، سفید راه راه، مشکی راه راه و گاهی زمینه سفید و رگههای قرمز یا سبز و بعضاً دارای ریسه دار کناره میباشند که بیشتر به تنهایی به دور سر بسته میشوند. در نیمهٔ نخست سدهٔ هیجدهم میلادی، ساکری پایه نظریهٔ خود را دربارهٔ خطوط موازی بر مطالعهٔ همان چهارضلعی دوقائمهٔ متساویالساقین که خیام پنداشته بود قرار میدهد و کوشش میکند که پنداشته شدههای حاده و منفرجهبودن دو زاویهٔ دیگر را رد کند. Da ta has been gener ated with the help of G SA Content Gener at or DEMO.
علی صادقی چگونه بازیگر شد
در این رساله خیام بحث را از مبانی منطقی آغاز، و به اجمال گذری بر مسئله «کون» میکند و سرانجام به مسئله «تکلیف» میپردازد. خیام در این کتاب نسبت به اصول هندسهٔ اقلیدسی که صدها سال کتاب درسی سراسر دنیا بود، شک کرد. خیام بازگفت که آن خر، یکی از محصلان همین مدرسه بوده و پس از مردن، به این شکل درآمده و دوباره به دنیا بازگشتهاست (اشاره به نظریهٔ تناسخ) و میترسید که وارد مدرسه بشود و کسی او را بشناسد و شرمنده گردد. یکی از برجستهترین کارهای خیام را میتوان سروسامان دادن گاهشماری ایران در زمان وزارت خواجه نظامالملک، که در دورهٔ پادشاهی ملکشاه سلجوقی (۴۲۶-۵۹۰ هجری قمری) بود، دانست. گروهی از تذکرهنویسان نیز مرگ علی صادقی او را سال ۵۱۶ نوشتهاند، ولی پس از بررسیهای لازم مشخص گردیده که تاریخ مرگ وی سال ۵۱۷ هجری قمری بودهاست. او در این کتاب اصول موضوعهٔ هندسهٔ اقلیدسی اصل موضوعهٔ پنجم اقلیدس را دربارهٔ قضیهٔ خطوط متوازی که شالودهٔ هندسهٔ اقلیدسی است، مورد مطالعه قرار داد و اصل پنجم را اثبات کرد. حسن سوگند یاد کرد که از خواجه انتقام بگیرد و در نهایت خواجه نظامالملک را به قتل رساند. اگر به سیاستنامهٔ خواجه نظامالملک بنگریم، این اوضاع کاملاً بر ما اینجا روشن خواهد بود.
↑ «واکنش اژهای به اظهارات اسماعیل بخشی». ↑ نامعلوم (۱۴ آذر ۱۴۰۰). رادیو فردا. ۱۲ آذر ۱۳۹۸. دریافتشده در ۲۳ مهر ۱۳۹۸. خبرگزاری مهر. ۱۳ شهریور ۱۳۸۹. رضیالدین، ابوالقاسم و ابوالعلی علی بن موسی بن جعفر بن محمد ابنعباس ابن قاسم ابن محمد ابن اسحاق ابن حسن ابن سلیمان ابن داوود ابن حسن ابن علی ابن ابیطالب ملقب به امام الفضلیه و مشهور به سید بن طاووس در شبانگاه جمعه یکم ربیع الاول سال ۳۷۰هجری در شهر بلد عراق متولد شد. بنابرین از دیگر دستآوردهای وی موفقیت در تعیین ضرایب بسط دو جملهای (بینوم نیوتن) است که البته تا سدهٔ قبل نامکشوف مانده بود و به احترام سبقت وی بر اسحاق نیوتن در این زمینه در بسیاری از کتب دانشگاهی و مرجع این دو جملهایها «دو جملهای خیام-نیوتن» نامیده میشوند. یکی دیگر از آثار ریاضی خیام رسالة فی شرح ما اشکل من مصادرات اقلیدس است. پیش از کشف رسالهٔ خیام در جبر، شهرت او در مشرقزمین بهواسطهٔ اصلاحات سال و ماه ایرانی و در غرب بهواسطهٔ ترجمهٔ رباعیاتش بودهاست.
او از خداوند «وجود واجب» یاد میکند و دلایلی برای وجود او در رسالهٔ فیالوجود بیان میکند. رسالهٔ مشکلات الحساب (مسائلی در حساب) نیز احتمالاً در همین سالها نوشته شدهاست. با توجه به یکی از رباعیات خیام دربارهٔ چرخش جهان و سیارات و حیران و سرگردان بودن آدمی در این میان، بسیاری از پژوهشگران ادبی و علمی باور دارند که خیام سالها پیش از دانشمندان مشهوری همچون گالیله و کوپرنیک میدانسته که سیارات درحال گردش به دور خورشید میباشند. ادوارد بایلز کاول، دوست و استاد زبان فارسی فیتز جرالد، در همان سالها رونوشت خود از رباعیات خیام را منتشر ساخت و در آن این عبارت را این گونه ترجمه کرد: «تصویر یک فانوس خیال». این اثر در پاسخ به درخواست یکی از وزیران سلجوقی، که بارها تحریر رساله ای در علم کلیات را از خیام طلب کرده بود، به رشته تحریر درآمد. برپایهٔ داستان سه یار دبستانی این سه در زمان کودکی با هم قرار گذاشته بودند که هر کدام اگر به جایگاهی رسید آن دو دیگر را یاری رسانَد.